ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Καλώς ήρθατε στο 16ο talk μας

όσο περνά ο καιρός τα θέματα γίνονται όλο κ πιο συγκεκριμένα, με όλο κ περισσότερη προσωπική βαρύτητα

κ πολύ μου αρέσει

σας είχα αναφέρει κάποια στιγμή στο chat

ότι στις συνεδρίες μου

βλέπω συνέχεια το συγκεκριμένο θέμα να εμφανίζεται

και παρατηρώ τις δυσκολίες που προκαλεί

αυτή η εσωτερική μας τάση να παίρνουμε τα πράγματα προσωπικά στην καθημερινότητα και τη ζωή μας.

Είμαι λοιπόν super ενθουσιασμένη

που σήμερα θα μιλήσουμε γι' αυτό το θέμα

οι ερωτήσεις σας, για ακόμα μία φορά

θα αποτελέσουν τη βάση της σημερινής μας συζητήσης

και φυσικά αν προκύψει οποιαδήποτε άλλη ερώτηση

κατά τη διάρκεια του το talk μας, με χαρά να το συζητήσουμε

Οι ερωτήσεις σας αυτή τη φορά ήταν:

1. Γιατί π.χ. σε μια ερωτική ή φιλική σχέση, που ο άλλος μπορεί να περνάει κάτι δικό του μες το μυαλό του και δεν είναι πολύ ένθερμος ή τελωσπαντων όπως ήταν όταν ήταν στα καλά του, τρέχουμε να σκεφτούμε πως έχει κάτι μαζί μας, ή κάτι του κάναμε λες και περιστρέφονται όλα γύρω από εμάς? Γιατί στρέφουμε αυτη την ενέργεια προς τα εμάς; Ότι εμείς κάναμε κάτι κακό;

2. Γιατί αντιδράω υπερβολικά σε κακά σχόλια ή κριτική ενώ έχω μάθει πως η αντίδραση του άλλου τις πλείστες φορές έχει να κάνει με τον ίδιο, είναι καθρέφτης, γιατί ενοχλούμαι τόσο πολύ από τα όχι και τόσο καλά σχόλια?

3.Πόσο εύκολο είναι να σταματήσω να παίρνω τα πράγματα προσωπικά?

4.Υπάρχουν εργαλεία?

5.Μήπως έχω κι εγώ άλυτα θέματα μέσα μου και γιαυτό τα παίρνω προσωπικά?

6. Θέτοντας τα όρια μας, μπορούμε να αποτρέψουμε το να πάρουμε κάτι προσωπικά;

7. Πως μπορούμε να ζούμε μια πιο ξέγνοιαστη ζωή;

Για ακόμα μία φορά το θέμα του μήνα

είναι κάτι που μας αφορά όλους

κ δεν υπάρχει κάποιος που να μην έχει επηρεαστεί

από αυτό λίγο ή πολύ σε κάποια φάση της ζωής του

και γι' αυτό θεωρώ πολύ σημαντικό

το να έχουμε αρχικά την απαραίτητη γνώση,

κ στη συνέχεια τις κατάλληλες πρακτικές

και μηχανισμούς για να μπορούμε να το διαχειριζόμαστε

με περισσότερο ωφέλιμους για εμάς τρόπους

Αυτό το...

Μην το παίρνεις προσωπικά μωρέ...

Νομίζω, όλοι μας κ το έχουμε ακούσει

ή το έχουμε πει σε κάποιον,

σωστά?

Παράλληλα...

είναι πολύ φυσιολογικό

το να μας νοιάζει η γνώμη των άλλων

κ μας νοιάζει σε ένα πολύ βαθύ βιολογικό επίπεδο

το έχουμε ξαναπεί πολλές φορές

Ο εγκέφαλός μας

είναι προγραμματισμένος

να επικεντρώνεται στα αρνητικά

κ αυτό δεν μπορούμε να το αλλάξουμε

γιατί?

γιατί είναι ένας μηχανισμός επιβίωσης

Αν γυρίσουμε πίσω,

βαθιά στις ρίζες της ιστορίας μας,

στην εποχή που ακόμα ζούσαμε σε φυλές

Σε φυλές από τις οποίες εξαρτώταν η επιβίωσή μας

πρακτικά, όχι θεωρητικά

Το να αποφασίσουν οι άλλοι,

πως δεν είμαστε αυτό που χρειάζονται,

πως δεν είμαστε ικανοί,

πως δεν είμαστε σημαντικοί για την ομάδα κλπ

μπορούσε να έχει απειλητικές για τη ζωή μας επιπτώσεις

Το να μας πιάσουν για παράδειγμα

να έχουμε κάνει κάτι λάθος,

πχ να έχουμε αφήσει να φύγει το κοπάδι

κ να μας θεωρήσουν υπεύθυνους γι' αυτό

μπορούσε να είναι αφορμή

για να μας διώξουν από τη φυλή

ή για να χάσουμε τη θέση μας σε αυτή

ή για να μας τιμωρήσουν

κ έχουμε πει πολλές φορές

εκείνες τις εποχές η επιβιώση μας εξαρτώταν άμεσα

από την παραμονή μας στη φυλή

Δεν ήταν όπως σήμερα, όπου μπορούμε να επιβιώσουμε σε μεγάλο ποσοστό χωρίς την βοήθεια των άλλων.

επιπλέον

αν εξοστρακιζόταν κάποιος από τη φυλή του

ήταν σχεδόν αδύνατον να μπει σε μια άλλη

Αυτή είναι μία τεράστια διαφορά με το σήμερα

όπου υπάρχουν χιλιάδες φυλές online κ offline

Στις οποίες σχετικά εύκολα μπορούμε να ενταχτούμε

οπότε η τάση μας να παίρνουμε πολύ προσωπικά

τα πράγματα που λέγονται για εμάς

πηγάζει από κάτι πολύ πραγματικό

κ αυτή είναι η απάντηση στην ερώτηση

1. Γιατί π.χ. σε μια ερωτική ή φιλική σχέση, που ο άλλος μπορεί να περνάει κάτι δικό του μες το μυαλό του και δεν είναι πολύ ένθερμος ή τελωσπαντων όπως ήταν όταν ήταν στα καλά του, τρέχουμε να σκεφτούμε πως έχει κάτι μαζί μας, ή κάτι του κάναμε λες και περιστρέφονται όλα γύρω από εμάς?  Γιατί στρέφουμε αυτη την ενέργεια προς τα εμάς; Ότι εμείς κάναμε κάτι κακό;

γιατί η αντίδραση μας

είναι ενστικτώδης

δεν περνά δλδ από το cognitive κομμάτι μας

κ πηγάζει από την βαθιά ριζωμένη ανάγκη μας

να ανήκουμε

Και μόλις αισθανθούμε

ότι οι άλλοι μας απορρίπτουν ή μας κρίνουν

ακόμα και σήμερα

που δεν είναι θέμα ζωής κ θανάτου

ενεργοποιείται αυτόματα

η αρχαίγονη αντίδραση του fight-or-flight

Μετατρέποντας μέσα μας

ακόμα και την πιο απλή παρατήρηση,

πρόταση ή και νεύμα σε μια προσωπική απειλή.

στη σύγχρονη εποχή μάλιστα,

σε μια εποχή που είμαστε σχεδόν 24h το 24ώρο συνδεδεμένοι

με ολόκληρο τον υπόλοιπο πλανήτη,

που καλούμαστε καθημερινά να έρθουμε αντιμέτωποι

με εκατοντάδες απόψεις, κριτικές και τρόπους σκέψεις,

συχνά κάθετα αντίθετους από τους δικούς μας

αυτό μπορεί να μας συμβεί οποιαδήποτε ώρα κ στιγμή

Ακόμα και στις 12 η ώρα τη νύχτα

ενώ είμαστε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι μας

λίγο πριν κοιμηθούμε

μπορεί να νιώσουμε μια μαχαίρια στην καρδιά

από ένα σχόλιο που άφησε κάποιος

κάτω από ένα post που κάναμε

Και επειδή ο εγκέφαλός μας

είναι μία μηχανή νοηματοδοσίας.

Μία μηχανή που προσπαθεί

να δώσει νόημα σε οτιδήποτε συμβαίνει γύρω του

προκειμένου να κατανοήσει καλύτερα

τον κόσμο,

το τι συμβαίνει

κ το ποια είναι η καλύτερη αντίδραση του

σε αυτό που συμβαίνει

σύμφωνα με την πρωταρχική του ανάγκη για επιβίωση...

με το που μας λέει κάποιος κάτι τύπου

πάχυνες εσύ ε?

ή

την σκέφτηκες πολύ αυτή την εξυπνάδα πριν την πεις...

με το που θα εντοπίσουμε

Ένα υποτιμητικό βλέμμα,

ένα προσβλητικό τόνο στη φωνή του άλλου,

ή κάποιο ειρωνικό σχόλιο

μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου

ο εγκέφαλός μας, δημιουργεί μέσα μας μία ιστορία

για το τι μπορεί να σημαίνει αυτό που μόλις ακούσαμε ή είδαμε

χρησιμοποιώντας πάντα

τις προσωπικές μας εμπειρίες,

τις προσωπικές μας ανασφάλειες,

την ύπαρξη ή έλλειψη κατανόησης

της προσωπικής μας αξίας κλπ

Και ανάλογα με την ιστορία

που ΕΜΕΙΣ έχουμε δημιουργήσει

μπορεί να νιώσουμε αυτό που ακούσαμε ή είδαμε

σαν γροθιά στο στομάχι

να το βιώσουμε σαν μια σκόπιμη προσωπική επίθεση

κ να το εσωτερικεύσουμε ως αντανάκλαση της προσωπικής μας αξίας

ή

και σε αυτό το ή κρύβεται όλη η δύναμη μας

ή

να επιλέξουμε να το δούμε

σαν ένα από τα χιλιάδες πράγματα

που θα περάσουν από την επίγνωση μας μέσα στην ημέρα μας

σαν κάτι που φέρνει ο άλλος στο τραπέζι

μέσα από τη δική του ανθρώπινη εμπειρία

το οποίο όμως δεν έχει καμία σχέση

κ δεν μπορεί για κανένα λόγο

να αλλοιώσει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε

την προσωπική μας αξία

“Μα αφού σε μένα το είπε, σε μένα, κοιτάζοντάς με στα μάτια, πως να μην το πάρω προσωπικά ρε Νικολάκι;”

Το ακούω αυτό που μου λες...

το έχω νιώσει κ εγώ...

Παράλληλα θα ήθελα να σας επιστήσω την προσοχή

στο ότι είναι περισσότερο

η ιστορία που εμείς οι ίδιες είπαμε στους εαυτούς μας

αυτή που μας αναστατώνει

κ πολύ λιγότερο

οι λέξεις, οι υπενυγμοί ή οι κινήσεις του άλλου

παράλληλα είπαμε..

η φυσική ανθρώπινη τάση είναι να νιώσουμε άσχημα

αυτή είναι η πρώτη ασυνείδητη

ανθρώπινη αντίδραση στο ερέθισμα:

"κοινωνικός αποκλεισμός"

είναι η πιο φυσική διαδρομή για όλους μας

όμως παρόλο

που το να μην παίρνουμε τα πράγματα προσωπικά

δεν μας έρχεται φυσικά,

είναι μια δεξιότητα στην οποία μπορούμε να εκπαιδευτούμε

κ είμαστε εδώ για να ξεκινήσουμε αυτή την εκπαίδευση

ξεκινώντας όπως πάντα από το τι συμβαίνει

ώστε να αποκτήσουμε μια καλύτερη επίγνωση

του πως εκδηλώνεται στην δική μας ζωή

η συγκεκριμένη δυσκολία,

γιατί μόνο τότε μπορούμε να κάνουμε διορθωτικές κινήσεις

που έχουν νόημα για εμάς.

για όσο δυσκολευόμαστε να δούμε

τι πραγματικά συμβαίνει στη ζωή μας

όλα τα tips του κόσμου δεν φτάνουν για να μας βοηθήσουν

Συμφωνούμε?

Τέλεια....

ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΟΛΟΥΣ

Πριν προχωρήσουμε όμως

θα ήθελα να σας κάνω εγώ μια ερώτηση

που δεν βρήκε τη θέση της στη λίστα των δικών σας